Este podía ser o principio dunha historia de ficción que poderiamos ler nun libro ou ver nun filme:
Fai moito tempo existiron na Terra uns seres que cada vez que saían da casa tiñan que poñer unha máscara que lles tapaba o nariz e a boca.
Como tódolos seres
levaban máscara non se podían distinguir os uns dos outros. Todos eran
semellantes. Todos ían enmascarados. Tod@s eran seres especiais que loitaban
contra unha enfermidade pandémica chamada COVID 19.
Esta enfermidade global
percorreu o planeta e obrigou a que tiveramos que quedar na casa para atenuar
os efectos.
Facía un tempo que a
humanidade marcara uns obxectivos para o ano 2030 como intento paliativo sobre
os danos físicos e morais a Terra e os seus habitantes.
A obriga de quedar na
casa fíxonos reflexionar sobre moitos deses puntos.
Quedando na casa
coidamos do entorno. Esta é unha afirmación que pode que non pareza ter
sentido. Estabamos sobreexplotando o planeta e ao quedar na casa démoslle un
descanso ben merecido.
Coidar o noso
corpo e o entorno É O BO CAMIÑO. Durante un tempo fomos capaces de facer
as dúas cousas á vez.
Os peregrinos que
levamos dentro comenzaron a percorrer un camiño cheo de pedras e moi afastado,
tanto como está a Fin da Terra.
Tivemos que aprender
a ler o noso corpo: síntomas… e a comunicarnos sen vernos.
Comezamos unha
autoviaxe inaudita. As viaxes deixaron de consistir en transportarnos a un
espazo.
A lectura foi unha
alternativa a esas viaxes presenciais. As xeografías lectoras gañaron terreo
por un tempo.
Tivemos tempo de
debuxarnos como xeógrafos dos nosos corpos. Os corpos foron illas. Nesas nosas
illas como mapas topográficos atopamos recantos esquecidos onde localizar
puntos xeodésicos lectores.
Son as partes do
corpo as que poden suxerir que libros podo ler. Ou son os libros os que nos fan
tremer zonas corporais insospeitadas.
Sabores enmascarados
pretende facer que tódolos alimentos sexan apetecibles. Conseguir a maneira de
acabar cos prexuízos que temos dalgúns alimentos. A COVID fixo que a relación
interpersoal sexa distinta. Imos enmascarados para protexernos. As veces os
alimentos tamén teñen que enmascararse para protexerse ou para protexernos xa
que igual non son apetecibles pero sí necesarios.
Os alimentos
benefician de maneira distinta a cartografía dos nosos corpos. Comemos cenoria
para mellorar a vista. Que conto relacionamos coas cenorias ou que libro nos
fala da vista?
Trazar o noso propio
BO CAMIÑO con lecturas axeitadas. Unha lectura leva a outra, así como trazamos
distintos puntos para facer camiños. Os puntos do camiño de Santiago son as
cunchas de vieira.
Cada localidade ten
unha historia que contar. Os gastroCONTOS do camiño. A que saben? A mar…
